[1] قال علی بن ابیطالب«علیه السّلام»:
«کُنْ فِی الْفِتْنَةِ کَابْنِ اللَّبُونِ لَا ظَهْرٌ فَیُرْکَبَ وَ لَا ضَرْعٌ فَیُحْلَبَ»
ترجمه
بهنگام فتنه و آشوب همچون بچّه شترى دو ساله باش که نه براى سوار شدنش پشتى و نه براى دوشیدنش پستانى است (شتر بچّه دو ساله که سه سال را تمام نکرده است کمرش طاقت سوارى نداشته و چون مذکّر است پستان پر شیر نیز ندارد و حضرت مى فرماید در جائى که فتنه ظاهر و تشخیص دشوار باشد باید از فتنه کنارى گرفت، و لکن اگر طرف حقّ هویدا بود آن فتنه نیست و باید بیارى حق شتافت همچون جنگ امیر المؤمنین علیه السّلام با معاویه در صفّین).
نظم
- بگیتى چون بپاشد گرد آشوب از آن آشوب دورى هست مطلوب
- بفتنه راه حق گر که پدیدار نبُد منما بباطل خود گرفتار
- ز هرج و مرج خود را کش کنارى بدوشت بر مگیر از وزر باراى
- برو آزاد چون ابن لبونباش ز بار و شیر داد نها برون باش
- شتر بچّه ندارد طاقت بارنه پستانى که شیر از آن پدیدار
- سوارى را نه کس زو در توقّع نخواهد بردن از شیرش تمتّع
- بمرنع دور از خیر است و از شرّ خوش و خرّم زند اندر چمن چر
( شرح نهج البلاغه منظوم، ج 9 ، صفحه ى 3)
